Wielkanoc 2022

Życzymy, by Chrystus Zmartwychwstały napełniał Was radością, pokojem, nadzieją i miłością.
Niech blask poranka wielkanocnego opromienia Waszą codzienność tak, byśmy potrafili dzielić się z innymi wiarą w zwycięstwo dobra nad złem, miłości nad nienawiścią, prawdy nad fałszem, życia nad śmiercią.
Niech Zwycięzca śmierci, piekła i szatana, udziela potrzebnych łask i dodaje potrzebnych sił duchowych i fizycznych do codziennego życia.

śp. Andrzej Rozpłochowski

Zmarł Andrzej Rozpłochowski…
Cudowny człowiek, serdeczny kolega, przyjaciel, opoka ludzi prawych.
Był sygnatariuszem Porozumienia Dąbrowskiego, zwanego też Porozumieniem Katowickim, które przesądziło o powstaniu i uznaniu ogólnopolskiego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” i było decydujące dla upadku władzy partii komunistycznej w Polsce. Najważniejszy z postulatów tego porozumienia został podpisany 11 września 1980 roku i przesądził nie tylko o powstaniu w całej Polsce jednego Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, ale także decydował, że Porozumienie Gdańskie z postanowieniem o wolnych związkach zawodowych zaczęło obowiązywać na terenie całego naszego Kraju.
Andrzej był bardzo zaangażowany w dzisiejszą walkę o podmiotowość i wielkość Najjaśniejszej Rzeczypospolitej; Jego śmierć to wielka strata i pustka nie tylko dla naszej Ojczyzny, ale po prostu dla nas wszystkich.
Żegnaj Andrzeju… Niech Dobry Bóg otuli Cię Swoją Miłością.

Wojciech Jerzy Poczachowski

Polskie kościoły w Wilnie

Andrzej Dudziński, z-ca Ambasadora RP w Republice Litewskiej

Bohater naszej dzisiejszej opowieści położony jest w centrum starego miasta, sto metrów od dawnego pałacu biskupiego, dziś siedziby prezydenta Republiki Litewskiej. Kościół Świętego Ducha i klasztor dominikanów, bo o nim mowa, jest jedynym kościołem w Wilnie, w którym Msze święte, a jest ich w niedzielę aż sześć, odprawiane są wyłącznie w języku polskim.

FOT. WALDEMAR DOWEJKO, PAP

Tradycyjnie był on kościołem skupiającym Polaków na Litwie, a z uwagi na charyzmatycznych, mających doskonały kontakt z młodzieżą akademicką księży, pełnił analogiczną rolę jak kościół Św. Anny w Warszawie. Idąc wąską ulicą Dominikańską (Dominikonu) nie sposób dostrzec, z jak ogromną i majestatyczną świątynią mamy do czynienia. Kościół stoi bowiem bokiem do ulicy i nie ma właściwie fasady, a wspaniałą kopułę o wysokości 51 metrów można dostrzec jedynie z daleka. Uchodzi za jeden z najokazalszych i najwspanialszych zabytków dojrzałego i późnego baroku. Wchodząc do środka, warto zwrócić uwagę na bogaty rokokowy portal, aby przekonać się o geniuszu Glaubitza, twórcy budowli. Pomagali mu Franciszek Ignacy Hoffer, autor wystroju wnętrza i twórca przepięknej rokokowej dekoracji, uzupełnionej freskami Jana Tobiasza Dedreysztena.

W czasach Giedymina
Według przypuszczeń historyków, nieduży (zapewne drewniany) kościół stał w tym miejscu już w czasach Giedymina (dziadka Władysława Jagiełły). Około 1408 r. książę Witold zbudował kościół Świętego Ducha, a w 1501 r. Aleksander Jagiellończyk przekazał go najstarszemu na Litwie zakonowi dominikanów. Pod koniec XVII w. kościół został rozbudowany i odnowiony. Wystrój wewnętrzny powstał w początku II połowy XVIII wieku.

Kościoły Wilna

FOT. WILNOTEKA, WALDEMAR DOWEJKO, ARCHIWUM PRYWATNE

Kościół na Antokolu
Rozpoczynamy nowy cykl artykułów prowadzony przez pana Andrzeja Dudzińskiego, zastępcę Ambasador RP w Republice Litewskiej, naszego współparafianina.
Andrzej Dudziński

Gdy blisko 20 lat temu po raz pierwszy zamieszkałem na kilka miesięcy w Wilnie, gdzie uczestniczyłem w programie wymiany studenckiej Erasmus, nie przypuszczałem, że jeszcze kiedyś przyjdzie mi żyć w tym pięknym, przepełnionym polskością, mieście. Los bywa jednak przekorny i od marca znów mieszkam w stolicy Litwy, kolebki rodu Jagiellonów.
Gdy znajomi pytali mnie o mój pierwszy pobyt, zazwyczaj odpowiadałem, że gdy stanie się w dowolnym miejscu wileńskiej starówki to po lewej i prawej stronie oraz przed sobą ma się kościół, za sobą zaś… cerkiew. Jest w tym odrobina przesady… ale tylko niewielka. Na kanwie tej historii, zrodził się pomysł, by choć kilka z wileńskich kościołów opisać, niekoniecznie w stricte przewodnikowej formule, w „Magdalence”. Chciałbym – przybliżając je Czytelnikom – wywołać wspomnienia u Czytaj więcej...